مُحَلّی

مرور خاطرات تو وبلاگ خیلی حس جالبیه منم خیلی وقتا این کارو کردم :)

منم هرگاه مطالب ابتداییم، چه اونهایی که عمومین و چه اونهایی که عدم نمایش زدم رو میخونم از این سیر تغییر تعجب میکنم، گاهی از خودم جری میشم که واقعا این تفکر من بوده؟ گاهی میگم این من بودم؟ و گاهی به خودم میگم خوبه که مثل مرداب نبودم لااقل، خوب یا بد حرکت کردم و تغییراتی توی ذهن و وجودم اتفاق افتاده، فقط امیدوارم در راستای بهتر شدن و تکامل باشن :)

نکته هم اینکه، وقتش رو زیاد کنید لطفا :))

چه‌طوری؟ :)

سلام

منم یه وقتا که این کارو می‌کنم احساسات مختلفی همزمان بهم دست میده. دلتنگ می‌شم واسه خاطرات گذشته‌ی پست‌هام و آدمایی که اون موقعا بودن و کامنت می‌ذاشتن (از اون دلتنگیای همراه با لبخند). حرص می خورم بابت چرت و پرتایی که یه زمان فکر می‌کردم نوشتن‌شون جالبه! می‌خندم به بعضی دغدغه‌هام و بعد با دیدن اونایی که هنوز وجود دارن خنده‌م محو می‌شه. تهشم می‌بینم اگه ادامه بدم افسرده می‌شم و به سختی صفحه رو می‌بندم :))

وبلاگ روزنامه بیشتر به درد تحلیل شخصیت و بررسی تغییر روحی خود آدم می‌خوره. بخوای روابطت رو با آدمای دور و برت ارزیابی کنی، پیشنهادم مرور گفت‌وگوهای نوشتاری سال‌ها قبله. و البته همین کامنت‌ها و پاسخ‌هاشون.

خیلی وقت بود اینجا نیومده بودم :))

سلام! :))

خیلی خوابم میاد و فردا از هشت صبح تا هفت شب کلاس دارم. 

خدا کنه این ترم خیلی سخت نگذره‌.

عه! من این کامنتو که نوشتم ارور داد و ارسال نشد :))

تو پنلم هم نبود

الان دیدم اومده تو پنلم!

منظورم روزمره بود نه روزنامه 

منم یه وقتایی میرم سراغ پست‌های قدیمی. سراغ کامنت‌های قدیمی.

یک بار هم دلم برای دو سه نفر تنگ شده بود، رفتم تمام کامنت‌هایی که ازشون گرفته بودم رو خوندم. خیلی تجربه‌ی عجیب و غریبیه.

به تازگی چیزای جالبی درباره میزان هیجانات و انواعشون و تناسب ادما با هم فهمیدم و جالبه!

نگاه جدیدیه یادم باشه یه بار بنویسم درباره‌ش یا حرف بزنیم.فک کنم توعم خوشت بیاد از این تایپ داستانا.

جطوری دلاور؟ 

آرشیو وبلاگامون یک مستند کاملا واقعی و مورداعتماد از ماست.

من واقعا تغییر روابط، تغییر دیدگاه و ابعاد و حتی پیشرفت و پسرفتم رو در زمینه‌های مختلف می‌بینم و می‌خونم.

حالا من شاید خیلی از روزمره‌هام هم ننویسم ولی بازم لابه‌لای نوشته‌های قبلی چیزهای زیادی پیدا میشه:)

بعد از مدت‌ها، سلام. :)

متاسفانه، هیچ‌وقت، این حس خوب تجدید خاطرات و ذخیره‌ی گذشته نصیب وب‌حذف‌کنندگان نمی‌شه... :(

خیلی ممنون،‌ دستتون درد نکنه.

اتفاقا یه سری از نوشته‌هام رو خیلی دوست داشتم دوباره بخونم،‌ خیلی خوشحال شدم. *_*